คู่ใจ

1) adj. trusting

def.:

ซึ่งสนิทที่รู้ใจและไว้วางใจได้

related: believable, reliant, confidential ant.: คู่อริ, คู่ต่อสู้, คู่ศัตรู, ปริปักษ์ sample:

เขาขับรถยนต์คู่ใจไปตามวัดต่างๆ เพื่อสนทนากับพระหรือไม่ก็ทำบุญ

clf.: คน

2) n. lover

related: trusted couple, partner, mate

syn.: คู่สมรส, คู่สามีภรรยา, คู่ครอง sample:

สาเหตุของการหย่าร้างเพราะฝ่ายหญิงเจอคู่ใจตัวจริง

clf.: คน